வருந்திக் கேட்பதின் வல்லமை

நமக்குத் தனிப்பட்ட தேவை இருக்கும் போது, நம்மில் பெரும்பாலோர் அந்நியரிடம் உதவி கேட்க தயங்குவோம். அதே வேளையில், தெருவில் காணும் பிச்சைக்காரர்கள், ஒருவர் பணக்காரரா, ஏழையா, இளைஞரா அல்லது முதியவரா என எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாமல், தயக்கமின்றி அனைவரிடமும் தைரியமாக உதவி கேட்பதைக் காணலாம். பிச்சைக்காரரின் இந்த அணுகுமுறை தான் வருந்திக் கேட்பது ஆகும்.

லூக்கா 11 இல் வருந்திக் கேட்பதைப் பற்றி வேதம் கற்பிக்கிறது, அங்கு இயேசு ஜெபத்தைப் பற்றி பேசுகிறார். மேலும், அவர் ஒரு சிநேகிதனின் உதாரணத்தைக் கொடுத்து அதை விளக்குகிறார்.

பின்னும் அவர் அவர்களை நோக்கி: உங்களில் ஒருவன் தனக்குச் சிநேகிதனாயிருக்கிறவனிடத்தில் பாதிராத்திரியிலே போய்: சிநேகிதனே, என் சிநேகிதன் ஒருவன் வழிப்பிரயாணமாய் என்னிடத்தில் வந்திருக்கிறான், அவன்முன் வைக்கிறதற்கு என்னிடத்தில் ஒன்றுமில்லை, நீ மூன்று அப்பங்களை எனக்குக் கடனாகத் தரவேண்டும் என்று கேட்டுக்கொண்டான். வீட்டுக்குள் இருக்கிறவன் பிரதியுத்தரமாக: என்னைத் தொந்தரவு செய்யாதே, கதவு பூட்டியாயிற்று, என் பிள்ளைகள் என்னோடேகூடப் படுத்திருக்கிறார்கள், நான் எழுந்திருந்து, உனக்குத் தரக்கூடாது என்று சொன்னான். லூக்கா 11:5-7

பின்பு, தனக்கு அவன் சிநேகிதனாயிருக்கிறதினிமித்தம் எழுந்து அவனுக்குக் கொடாவிட்டாலும், தன்னிடத்தில் அவன் வருந்திக் கேட்கிறதினிமித்தமாவது எழுந்திருந்து, அவனுக்குத் தேவையானதைக் கொடுப்பான் என்று உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன். லூக்கா 11:8

"வருந்திக் கேட்பது" கீழ்வருவனவற்றைக் குறிக்கிறது:

• அவமானம், குற்ற உணர்வு, சமூக ஒழுக்கம் பற்றி கவலைப்படாமல் தைரியமாக துணிச்சலுடன் செயல்படுதல்.

• அச்சமற்ற, சில நேரங்களில் பொறுப்பற்ற, சமூக எதிர்பார்ப்புகள் அல்லது மற்றவர்களின் மதிப்பீடுகளைப் புறக்கணித்தல்.

• தைரியமாக கேட்பது அல்லது பயமின்றி நடவடிக்கை எடுப்பது என்று இதை நேர்மறையாகவும் காணலாம்.

வேதாகமம் "வருந்திக் கேட்பது" என்ற வார்த்தையை ஜெபத்தின் பின்னணியில் பயன்படுத்துகிறது. நாம் எந்தவிதமான வெட்கமும், பயமும் இல்லாமல், தைரியமாக தேவனிடம் கேட்க வேண்டும் என்று நம் கர்த்தர் விரும்புகிறார். இந்த வருந்திக் கேட்கும் மனப்பான்மை நமக்கு அவருடன் ஜெபிப்பதில் இருக்க வேண்டும் என்று தேவன் விரும்புகிறார்.

கர்த்தருடைய ஜெபம்

இதற்கு முன் சில வசனங்களில், எப்படி ஜெபிக்க வேண்டும் என்று இயேசு நமக்குக் கற்பிக்கிறார்.

அதற்கு அவர்: நீங்கள் ஜெபம்பண்ணும்போது: பரமண்டலங்களிலிருக்கிற எங்கள் பிதாவே, உம்முடைய நாமம் பரிசுத்தப்படுவதாக; உம்முடைய ராஜ்யம் வருவதாக; உம்முடைய சித்தம் பரமண்டலத்திலே செய்யப்படுகிறதுபோல பூமியிலேயும் செய்யப்படுவதாக; எங்களுக்கு வேண்டிய ஆகாரத்தை அன்றன்றும் எங்களுக்குத் தாரும்; எங்கள் பாவங்களை எங்களுக்கு மன்னியும்; நாங்களும் எங்களிடத்தில் கடன்பட்ட எவனுக்கும் மன்னிக்கிறோமே; எங்களைச் சோதனைக்குட்படப்பண்ணாமல், தீமையினின்று எங்களை இரட்சித்துக் கொள்ளும், என்று சொல்லுங்கள் என்றார்.  லூக்கா 11:2-4

• லூக்கா 11:2-4 என்பது இயேசு கற்பித்துக் கொடுத்த ஜெபத்திற்கான ஒரு மாதிரியாகும்.

• இயேசு அதை ஜெபித்ததால் அல்ல, அவர் அதைக் கற்பித்ததால் அதை கர்த்தருடைய ஜெபம் என்று அழைக்கிறோம்.

• லூக்கா 11:2-4 என்பது நம்முடைய சொந்த ஜெபத்தில் நம்மை வழிநடத்த கொடுக்கப்பட்ட ஒரு மாதிரி ஜெபம் ஆகும். மத்தேயு 6:9-15 ஐப் பார்க்கவும்.

• உண்மையான ஜெபம் தேவனுடனான ஆன்மீக உறவில் வேரூன்றியுள்ளது, இது அவரை "பிதா" என்று அழைக்க அனுமதிக்கிறது. இயேசு கிறிஸ்துவை விசுவாசிப்பதன் மூலம் மட்டுமே இந்த உறவு சாத்தியமாகும். நீங்கள் "பிதாவே" என்று சொல்லும்போது, அது கிறிஸ்துவில் உங்கள் விசுவாசத்தைக் குறிக்கிறது, மேலும் அவர் மூலமாக நீங்கள் தேவனை உங்கள் பிதா என்று அழைக்க முடியும். ஜெபத்தில் "பிதாவே" என்று சொல்வதன் ஆழமான முக்கியத்துவத்தைக் கவனியுங்கள் - தேவன் உங்களை அவருடைய பிள்ளையாக ஏற்றுக்கொள்கிறார், இந்த விசேஷித்த பிணைப்பின் காரணமாக நீங்கள் அவரை பிதா என்று அழைக்கிறீர்கள்.

  • மேலும் எவர்கள் தேவனுடைய ஆவியினாலே நடத்தப்படுகிறார்களோ, அவர்கள் தேவனுடைய புத்திரராயிருக்கிறார்கள். அந்தப்படி, திரும்பவும் பயப்படுகிறதற்கு நீங்கள் அடிமைத்தனத்தின் ஆவியைப் பெறாமல், அப்பா பிதாவே, என்று கூப்பிடப்பண்ணுகிற புத்திரசுவிகாரத்தின் ஆவியைப் பெற்றீர்கள். நாம் தேவனுடைய பிள்ளைகளாயிருக்கிறோமென்று ஆவியானவர்தாமே நம்முடைய ஆவியுடனேகூடச் சாட்சி கொடுக்கிறார். நாம் பிள்ளைகளானால் சுதந்தரருமாமே; தேவனுடைய சுதந்தரரும், கிறிஸ்துவுக்கு உடன் சுதந்தரருமாமே; கிறிஸ்துவுடனேகூட நாம் மகிமைப்படும்படிக்கு அவருடனேகூடப் பாடுபட்டால் அப்படியாகும். ரோமர் 8:14-17

  • பின்னும் நான் சொல்லுகிறதென்னவெனில், சுதந்தரவாளியானவன் எல்லாவற்றிற்கும் எஜமானாயிருந்தும், அவன் சிறுபிள்ளையாயிருக்குங்காலமளவும், அவனுக்கும் அடிமையானவனுக்கும் வித்தியாசமில்லை. தகப்பன் குறித்த காலம்வரைக்கும் அவன் காரியக்காரருக்கும் வீட்டு விசாரணைக்காரருக்கும் கீழ்ப்பட்டிருக்கிறான். அப்படியே நாமும் சிறுபிள்ளைகளாயிருந்த காலத்தில் இவ்வுலகத்தின் வழிபாடுகளுக்கு அடிமைப்பட்டவர்களாயிருந்தோம். நாம் புத்திரசுவிகாரத்தையடையும்படி நியாயப்பிரமாணத்திற்குக் கீழ்ப்பட்டவர்களை மீட்டுக்கொள்ளத்தக்கதாக. காலம் நிறைவேறினபோது, ஸ்திரீயினிடத்திற் பிறந்தவரும் நியாயப்பிரமாணத்திற்குக் கீழானவருமாகிய தம்முடைய குமாரனை தேவன் அனுப்பினார். மேலும் நீங்கள் புத்திரராயிருக்கிறபடியினால், அப்பா, பிதாவே! என்று கூப்பிடத்தக்கதாக தேவன் தமது குமாரனுடைய ஆவியை உங்கள் இருதயங்களில் அனுப்பினார். ஆகையால் இனி நீ அடிமையாயிராமல் புத்திரனாயிருக்கிறாய்; நீ புத்திரனேயானால், கிறிஸ்துமூலமாய் தேவனுடைய சுதந்தரனாயுமிருக்கிறாய். கலாத்தியர் 4:1-7

• ஜெபிக்கும்போது, நீங்கள் தேவனிடம் பேசுகிறீர்கள்.

• பல சமயங்களில், நாம் இந்த உண்மையை மறந்து, நமக்கு என்ன வேண்டும் என்று கேட்பதோடு நமது ஜெபத்தைக் குறைத்துக் கொள்கிறோம். துரதிர்ஷ்டவசமாக, கிறிஸ்தவத்தின் பெரும்பகுதி இங்குதான் வழிநடத்தப்பட்டுள்ளது. ஜெபம் என்பது நமது தேவைகளை அவரிடம் முன்வைப்பதற்காக மட்டுமே என்று பலர் நம்புகிறார்கள். ஆனால் நீங்கள் ஜெபிக்கும்போது, அவருடன் உரையாடுகிறீர்கள் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள், வேறு எந்த மதமும் மத்தியஸ்தர் இல்லாமல் ஆண்டவருடன் நேரடியாக தொடர்பு கொள்வதை அனுமதிக்கவில்லை. கிறிஸ்துவின் சிலுவைப் பணியின் மூலம், நம்மைப் போன்றவர்கள் ஜெபத்தின் மூலம் அவரிடம் நேரடியாகப் பேசுவதை அவர் சாத்தியமாக்கியுள்ளார்.

வருந்திக் கேட்பதற்கு இந்த பொறுப்புகளை ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள்

அதற்கு அவர்: நீங்கள் ஜெபம்பண்ணும்போது: பரமண்டலங்களிலிருக்கிற எங்கள் பிதாவே, உம்முடைய நாமம் பரிசுத்தப்படுவதாக; உம்முடைய ராஜ்யம் வருவதாக; உம்முடைய சித்தம் பரமண்டலத்திலே செய்யப்படுகிறதுபோல பூமியிலேயும் செய்யப்படுவதாக; லூக்கா 11:2

• தேவனுடைய ராஜ்யத்தை கனப்படுத்துவதும், அவருடைய சித்தத்தின் நிறைவேற்றத்தைத் தேடுவதும் தான் ஜெபத்தில் முதன்மையானது ஆகும், இதை லூக்கா 11:2 இல் காண்கிறோம்.

• ஜெபம் என்பது வெறுமனே நமக்கு என்ன வேண்டும் என்று தேவனிடம்  சொல்லி, பின்னர் அந்த ஆசைகளை சுயநலமாக அனுபவிப்பது அல்ல. மாறாக, "உம்முடைய ராஜ்யத்தை பூமிக்குக் கொண்டுவர நான் என்ன செய்ய வேண்டும்?" என்று அவரிடம் கேட்பதை உள்ளடக்கியது.

• ஜெபம் என்பது தேவனுடைய நாமம் மகிமைப்படும்படி அவர் விரும்புவதை நிறைவேற்ற நம்மைப் பயன்படுத்தும்படி கேட்பதாகும்.

• அவருடைய சித்தத்தை நிறைவேற்ற, அவருடைய சித்தத்தைப் புரிந்துகொள்வதற்கு தேவனுடைய வார்த்தையை நாம் அறிந்து கொள்வது அவசியம்.

• வார்த்தையையும் ஜெபத்தையும் நாம் ஒருபோதும் பிரிக்கக்கூடாது. நீங்கள் என்னிலும், என் வார்த்தைகள் உங்களிலும் நிலைத்திருந்தால், நீங்கள் கேட்டுக்கொள்ளுவதெதுவோ அது உங்களுக்குச் செய்யப்படும். யோவான் 15:7

• தேவனோடும் அவருடைய சித்தத்தோடும் நம்முடைய உறவில் நாம் பாதுகாப்பாக இருக்கும்போது, நமது கோரிக்கைகளை அவரிடம் கொண்டு வரலாம். லூக்கா 11:3-4 இல் கூறியிருப்பதாவது, எங்களுக்கு வேண்டிய ஆகாரத்தை அன்றன்றும் எங்களுக்குத் தாரும்; எங்கள் பாவங்களை எங்களுக்கு மன்னியும்; நாங்களும் எங்களிடத்தில் கடன்பட்ட எவனுக்கும் மன்னிக்கிறோமே; எங்களைச் சோதனைக்குட்படப்பண்ணாமல், தீமையினின்று எங்களை இரட்சித்துக் கொள்ளும், என்று சொல்லுங்கள் என்றார்.

• இன்றைய தேவைகளை (நமது பேராசையை அல்ல) வழங்குமாறும், நேற்று செய்ததை மன்னிக்குமாறும், எதிர்காலத்தில் வழிகாட்டுமாறும் அவரிடம் கேட்கலாம்.

• நமது தேவைகள் அனைத்தும் இந்த கோரிக்கையில் சேர்க்கப்படலாம்

  • பொருள் தேவைகள்

  • சரீர தேவைகள்

  • ஒழுக்க வழிகாட்டுதல்

  • ஆன்மீக வழிகாட்டுதல் / வளர்ச்சி

  • தெய்வீக வழிகாட்டுதல் மற்றும் பாதுகாப்பு

• ஜெபிக்கும்போது, ​​நாம் நிச்சயமாக தேவனுடைய சித்தத்தைத் தேடுவோம்.

• வருந்திக் கேட்டு ஜெபம் செய்வது என்பது நம்முடைய பூமிக்குரிய தேவைகளை தேவனிடம் விடாப்பிடியாக கேட்பது மட்டுமல்ல. அவர் நம்முடைய பிதா, நமக்கு என்ன தேவை என்பதை அவர் ஏற்கனவே அறிந்திருக்கிறார். நம்மில் பலர் இதை தவறாகப் புரிந்துகொண்டு, பொருள் ஆசைகளில் கவனம் செலுத்தி, நம்மிடம் ஏற்கனவே உள்ள விஷயங்களைக் கேட்கிறோம். இயேசு கற்பிக்கும் ஜெபமானது தேவனுடைய சித்தத்தையும் அவருடைய ராஜ்யத்தின் வருகையையும் தேடுவதைப் பற்றியது. இது நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய ஒரு முக்கியமான உண்மையாகும். பெரும்பாலும், நாம் இதை மறந்து, அவருடைய சித்தத்தை விட நமது தனிப்பட்ட தேவைகளுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கிறோம். வேதம் நமக்கு உறுதியளிக்கிறபடி, தேவன் நமது தேவைகளை வழங்குவார். மத்தேயு 6:25 இல் இயேசு நமக்கு நினைவூட்டுகிறார், ஆகையால், என்னத்தை உண்போம், என்னத்தைக் குடிப்போம் என்று உங்கள் ஜீவனுக்காகவும்; என்னத்தை உடுப்போம் என்று உங்கள் சரீரத்துக்காகவும் கவலைப்படாதிருங்கள் என்று, உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்; ஆகாரத்தைப்பார்க்கிலும் ஜீவனும், உடையைப்பார்க்கிலும் சரீரமும் விசேஷித்தவைகள் அல்லவா? அவர், நம் பிதாவாக, நம் வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு அம்சத்தையும் கவனித்துக்கொள்வதாக உறுதியளிக்கிறார்.

• லூக்கா 11:5-8 இல் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளபடி, ஜெபத்தில் விடாப்பிடியாக இருப்பது வருந்திக் கேட்கும் மனப்பான்மையை நமக்குள் வளர்க்கிறது.

  • சோர்வடைந்த, சுயநலமான ஒரு அண்டை வீட்டுக்காரர் இறுதியில், தொந்தரவு செய்யும் தன் சிநேகிதரின் தேவைகளை நிறைவேற்றும் போது, அன்பான பரலோக பிதா தம் அன்புக்குரிய பிள்ளைகளுக்கு இன்னும் எவ்வளவு அதிகமாக கொடுப்பார்?

  • "வருந்திக் கேட்பது" என்பது வெட்கம், குற்ற உணர்வு அல்லது சமூக விதிமுறைகளைப் பற்றி கவலைப்படாமல், தயக்கமின்றி தைரியமாக மீண்டும் மீண்டும் கேட்பதாகும்.

  • ஒரு பிச்சைக்காரனைப் போன்ற அதே வெட்கமற்ற உணர்வுடன் நாம் கேட்கும்போது, அவர் தம்முடைய பிள்ளைகளை கவனித்துக்கொள்வது போலவே நம்மையும் கவனித்துக்கொள்கிறார், அவர் நம்பத்தகுந்தவர் என்று உலகிற்கு ஒரு சாட்சியாக இருக்கிறார்.

  • விடாப்பிடியான ஜெபம் என்பது "உம்முடைய சித்தம் நிறைவேறக்கடவது" என்று தேவனுடைய மனதை மாற்ற முயற்சிப்பதைப் பற்றியது அல்ல, மாறாக நம்மை நிலைநிறுத்துவதைப் பற்றியது, அப்பொழுது அவர் பதிலுடன் நம்மை நம்பலாம்.

வருந்திக் கேட்கும் ஜெபத்திற்கான வாக்குத்தத்தங்கள்

லூக்கா 11:9-10 வசனங்களில் அவர் சொல்வது போல், "கேட்டுக்கொண்டே இருங்கள்.. தேடிக்கொண்டே இருங்கள்.. தட்டிக் கொண்டே இருங்கள்". மேலும் நான் உங்களுக்குச் சொல்லுகிறதாவது: கேளுங்கள், அப்பொழுது உங்களுக்குக் கொடுக்கப்படும்; தேடுங்கள், அப்பொழுது கண்டடைவீர்கள்; தட்டுங்கள், அப்பொழுது உங்களுக்குத் திறக்கப்படும். ஏனென்றால், கேட்கிறவன் எவனும் பெற்றுக்கொள்ளுகிறான்; தேடுகிறவன் கண்டடைகிறான்; தட்டுகிறவனுக்குத் திறக்கப்படும். லூக்கா 11:9-10

• இதை நாம் இவ்வாறு கூட மாற்றி எழுதலாம்: நள்ளிரவு அவசர காலங்களில் மட்டுமே அவரை அணுகாதீர்கள் அல்லது அவரை ஏடிஎம் இயந்திரம் போல நடத்தாதீர்கள்; அதற்கு பதிலாக, உங்கள் தந்தையுடன் தொடர்ந்து தொடர்பில் இருங்கள்.

• பவுல் இதை நன்றாக விளக்கியுள்ளார், இடைவிடாமல் ஜெபம்பண்ணுங்கள். 1 தெசலோனிக்கேயர் 5:17

• நாம் ஜெபிக்கும்போது, தேவன் பதில் அளிப்பார் அல்லது அவரால் ஏன் பதிலளிக்க முடியவில்லை என்பதை நமக்குக் காண்பிப்பார்.

• அவர் நம்மை நேசிக்கிறார் என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும், அவர் கொடுக்கும் பதில்களுக்கு நாம் ஒருபோதும் பயப்படக்கூடாது. அவரிடமிருந்து வருகிற யாவும் எப்போதும் நன்மையானவைகளே. லூக்கா 11:11-13 இதை விளக்கி வலுப்படுத்துகிறது: உங்களில் தகப்பனாயிருக்கிற ஒருவனிடத்தில் மகன் அப்பங்கேட்டால், அவனுக்குக் கல்லைக் கொடுப்பானா? மீனைக்கேட்டால் மீனுக்குப் பதிலாய்ப் பாம்பைக் கொடுப்பானா? அல்லது முட்டையைக் கேட்டால், அவனுக்குத் தேளைக் கொடுப்பானா? பொல்லாதவர்களாகிய நீங்கள் உங்கள் பிள்ளைகளுக்கு நல்ல ஈவுகளைக் கொடுக்க அறிந்திருக்கும்போது, பரமபிதாவானவர் தம்மிடத்தில் வேண்டிக்கொள்ளுகிறவர்களுக்குப் பரிசுத்த ஆவியைக் கொடுப்பது அதிக நிச்சயம் அல்லவா என்றார்.

எனவே, வருந்திக் கேட்கும் மனப்பான்மையுடன் பிதாவிடம் கேளுங்கள்: "பிதாவே, இந்த பூமியில் உமது சித்தத்தை நிறைவேற்ற நான் என்ன செய்ய வேண்டும்? உமது திட்டங்களில் என்னை நடத்தும். என் சரீர மற்றும் ஆவிக்குரிய தேவைகளை நீர் அறிவீர்; நீரே அனைத்தையும் படைத்தவர், மற்றும் எல்லாம் உம்முடையது. நீர் சொன்னால் அது நிறைவேறும். உமது சித்தத்துடன் என் வாழ்க்கையை சீரமைக்க எனக்கு உதவி செய்யும், நான் உமது பணிக்கு என்னை ஒப்புக்கொடுக்கிறேன். உமது நோக்கத்தை இன்று நிறைவேற்றவும், உமது எதிர்கால கிரியைகளுக்கான திட்டங்களை ஸ்தாபிக்கவும் எனக்கு உதவும். உமது சித்தத்தை செய்வதற்கு தடைகளாக மாறிய எனது கடந்தகால பாவங்களுக்காக என்னை மன்னியும். என்னைச் சுத்திகரித்து, அந்தத் தடைகளை எல்லாம் நீக்கி, உமது திட்டங்களை நிறைவேற்ற உமது பரிசுத்த ஆவியால் என்னை வழிநடத்தும்”.